پروتزهاي سيليكوني ابتدا در سال 1962 توليد شدند. در طول سالهاي 1980 اين پروتزها در اوج معروفيت قرار داشتند، اما سخن از عوارض و خطرات احتمالي اين پروتزها نيز بر سر زبانها بود. بسياري از افراد ادعا مي كردند كه ارتباط مستقيمي بين نشت پروتزهاي سيليكوني و افزايش احتمال ابتلا به اختلالات سيستم ايمني بدن( نظير لوپوس، آرتريت روماتوئيد، فيبروميالژيا كه نوعي روماتيسم بافت همبند است و ديگر بيماريهاي اتو ايمن) وجود دارد. برخي زنان گزارش دادند كه علائم اين بيماري ها بعد از خارج كردن پروتز كاملا از بين رفته است. برخي از آنها شكايتي را بر عليه توليد كنندگان پروتزهاي سينه تنظيم كردند.
پروتزهاي سيليكوني ابتدا در سال 1962 توليد شدند. در طول سالهاي 1980 اين پروتزها در اوج معروفيت قرار داشتند، اما سخن از عوارض و خطرات احتمالي اين پروتزها نيز بر سر زبانها بود. بسياري از افراد ادعا مي كردند كه ارتباط مستقيمي بين نشت پروتزهاي سيليكوني و افزايش احتمال ابتلا به اختلالات سيستم ايمني بدن( نظير لوپوس، آرتريت روماتوئيد، فيبروميالژيا كه نوعي روماتيسم بافت همبند است و ديگر بيماريهاي اتو ايمن) وجود دارد. برخي زنان گزارش دادند كه علائم اين بيماري ها بعد از خارج كردن پروتز سينه كاملا از بين رفته است. برخي از آنها شكايتي را بر عليه توليد كنندگان پروتزهاي سينه تنظيم كردند.
حال آنكه هيچ تحقيق علمي مبني بر ارتباط بين پروتزهاي سيليكوني و اين بيماريها انجام نشده بود ، FDA يا سازمان غذا و داروي آمريكا، شروع به تحقيق و جستجو در اين مورد كرده و در سال 1992 استفاده از پروتزهاي سيليكوني براي زناني كه در دوران بهبود بعد از جراحي سرطان سينه بودند را ممنوع كرد. 14 سال بعد از آن، زناني كه مي خواستند جراحي بزرگ كردن سينه يا پروتز سينه را انجام دهند بايستي از ايمپلنت هاي آب نمكي استفاده مي كردند. در سال 2006 ، بعد از تحقيقات مجدد و عدم وجود ارتباط قطعي بين پروتزهاي سيليكوني و بروز بيماريها، FDA با فروش برخي از پروتزهاي سيليكوني سينه موافقت كرد.
- ۱۵ بازديد
- ۰ نظر